φερνάριον

τὸ, Α

υποκορ. μικρή, ασήμαντη προίκα.

[ΕΤΥΜΟΛ. < φερνή «προίκα» + υποκορ. κατάλ. -άριον (πρβλ. θηκ-άριον, πλοι-άριον)].